Światło, a szczególnie kolorowe światło, to pierwszy i najważniejszy bodziec wzrokowy, pobudzający widzenie malutkiego dziecka z poważnym zaburzeniem rozwoju wzroku. W przypadku braku standardowych do wieku reakcji wzrokowych (dziecko nie reaguje na twarz rodzica, nie przygląda się rodzicowi podczas karmienia, nie reaguje na kolorowe zabawki), barwne światło może stać się impulsem do rozwoju widzenia w mózgu i podjęcia pracy wzrokowej. Tak poważne medyczne problemy, jak chociażby retinopatia wcześniacza, wylewy wcześniacze, hipoplazja nerwu wzrokowego, zaćma wrodzona przed operacją i tuż po operacji, zmętnienia rogówek, czy duże obniżenie ostrości widzenia niewiadomego pochodzenia, dobrze reagują na wczesne wsparcie rozwoju widzenia kolorowym światłem.
————————–
Każde dziecko oraz każda medyczna przyczyna dysfunkcji wzroku, wymagają indywidualnych metod pracy. Wymagają również różnych odległości pokazywania światła, różnego natężenia światła, różnego tempa prezentacji świetlnych oraz zaciemnienia lub braku zaciemnienia. Wspólną cechą jednak, zawsze pozostaje zainteresowanie wzrokowe dziecka światłem.
———————————–
Wielu rodziców opisuje swoją drogę diagnostyczną oraz często słyszaną diagnozę: „dziecko nie wodzi wzrokiem za zabawkami, nie widzi postaci, nie reaguje na twarz, nie potrafimy więc powiedzieć, czy dziecko widzi i co widzi”. Zanim jednak dziecko słabowidzące dotrze do widzenia zabawek nieświecących, dostrzegania postaci, a już szczególnie twarzy, musi wpierw przejść przez etap nauki widzenia w oparciu o swoje indywidualne możliwości wzrokowe i w oparciu o najprostsze bodźce wzrokowe.
———–
Rozpoczyna się intensywne wspieranie możliwego rozwoju widzenia dziecka. To właśnie wtedy i po wprowadzeniu kolorowych świateł, rodzice dzieci niereagujących na zwykłe zabawki, pierwszy raz zauważają, że ich dziecko widzi i reaguje wzrokowo na kolorowe światła:
————————–
– dziecko odwraca głowę do świateł
– dziecko patrzy za ruchomym i nieruchomym światłem
– koncentruje wzrok na świetle
– wodzi głową za kolorowym światłem
– przygląda się i analizuje wzrokowo obiekt świecący
– może się uśmiechać do światła
– z czasem do światła może wyciągać rączki
– z czasem może chcieć dotknąć żródło światła
– z czasem może chwytać obiekt świecący i manipulować nim
————————-
Jeśli warunki wzrokowe pozwolą na dalszy rozwój widzenia, dziecko po kolei i z czasem zaczyna dostrzegać następne bodźce: błyszczące, kontrastowe, kolorowe i zwykłe zabawki. Jeśli warunki wzrokowe nie pozwolą na więcej niż widzenie światła, dziecko uczy się dostrzegać światło w otoczeniu i wykorzystywać je do swojego codziennego funkcjonowania. Widzenie światła, to również świadomość dnia i nocy, tak ważna dla funkcjonowania w społecznym rytmie dnia i nocy. Widzenie kolorowego światła, to także świadomość istnienia koloru.
——————————————–
Sposób prezentacji kolorowych świateł nie jest z góry określony. Nie ma jednego systemu. Każde dziecko reaguje na inne czynności. Jedno zainteresowane jest karuzelą (nakręcanie i odkręcanie), drugie lubi ruch wahadłowy, a jeszcze inne turlanie i chlupanie wody. Filmik pokazuje bardzo prostą prezentację świetlną, na przykładzie lampionu wodnego. Ważne jest, aby oglądnąć filmik do końca. Pokazuje on różne i cały czas bardzo proste prezentacje światła oraz odbicia światła. Ważne jest również, aby oglądać filmik z dźwiękiem. Odblaski stukają, co jest interesujące dla dzieci. Same odblaski są atrakcją dla dzieci, a stukanie jest dodatkowym atutem. Dźwięki są ważne, ponieważ nieodpowiedni dźwięk potrafi dziecko przestraszyć, natomiast odpowiedni dźwięk jest zachętą i sporym motywatorem do patrzenia na ciekawe źródło dźwięku.
———————————————
Każdy rodzic i każdy terapeuta mają własne sposoby prezentacji i zabaw świetlnych. Nie jest ważne, aby istniał konkretny system prezentacyjny. Najważniejsze jest wzrokowe oraz ogólnorozwojowe zainteresowanie dziecka. Rodzice i terapeuci często piszą, że dzieci zareagowały na zupełnie niespodziewane wydarzenia. Coś się przewróciło, coś spadło i wywołało śmiech oraz poruszenie dziecka. Ważne jest, aby dziecko wykazywało zainteresowanie wzrokowe, a każdy uśmiech lub spontaniczna reakcja dziecka, będą najlepszym drogowskazem w dalszej zabawie i pracy terapeutycznej.
——————————————————-
Kontakt z nami:
folksmolk@gmail.com (pracownia pedagogicznych pomocy wzrokowych)
DZIECKO NIEDOWIDZĄCE I SŁABOWIDZĄCE W SZKOLE POWSZECHNEJ. OCZOPLĄS, a problemy edukacyjne. Nauka czytania, pisania oraz liczenia. mamotatopokazmi.pl
DZIECKO NIEDOWIDZĄCE I SŁABOWIDZĄCE W SZKOLE POWSZECHNEJ. OCZOPLĄS, a problemy edukacyjne. Nauka czytania, pisania oraz liczenia.
Rozpoczął się nowy rok szkolny. Część dzieci rozpoczyna naukę w zerówce lub klasie pierwszej. Część dzieci kontynuuje naukę w starszej klasie, po przerwie wakacyjnej. Szczególną grupę uczniów stanowią dzieci z różnorakimi problemami wzrokowymi. Wzrok odpowiada za przyswajanie i analizowanie ponad 80% informacji o świecie. Wzrok jest również głównym odbiorcą treści oraz materiałów edukacyjnych. Każda dysfunkcja wzroku przyczynia się do specjalnych potrzeb edukacyjnych ucznia. Edukacja dziecka z dysfunkcją wzroku staje się więc niezwykle wymagająca. W dzisiejszym systemie edukacyjnym, rodzina dziecka z poważnym problemem wzrokowym, ma możliwość wyboru rodzaju szkoły, w jakiej będzie się ono uczyć. Może bowiem uczyć się w szkole lokalnej publicznej, szkole lokalnej lub nieco oddalonej niepublicznej, szkole specjalnej lokalnej (z różnymi niepełnosprawnościami) lub szkole ukierunkowanej na edukację dzieci niewidomych i słabowidzących (wybór szkół z różnych części Polski). Wybór tak naprawdę należy do rodzica i dziecka, a podpowiadać mogą lekarze i terapeuci prowadzący dziecko.
Powstaje więc pierwsze pytanie, czy w każdym rodzaju szkoły edukacja będzie miała taką samą formę i jakość? Szybko nasuwa się też drugie pytanie, czy szkoła lokalna, może poradzić sobie z edukacją dziecka z dysfunkcją wzroku. Odpowiadając na pierwsze pytanie, odpowiedź brzmi: NIE. Forma i jakość edukacji będą różne w każdym rodzaju szkoły. Szkoły lokalne, a niejednokrotnie również szkoły specjalne lokalne, nie mają bowiem możliwości wprowadzenia metod i pomocy edukacyjnych, które szkoły ukierunkowane wyłącznie na dysfunkcje wzroku posiadają od dziesiątek lat. Edukacja ta będzie więc inna, co nie znaczy, że będzie zła. Należy wziąć pod uwagę fakt, że dziecko pozostaje na własnym terenie, blisko rodziny i znajomych. Dodając jeszcze pozytywne nastawienie szkoły i chęci oraz pomysłowość kadry nauczycielskiej, może pojawić się bardzo ciekawa forma pracy z dzieckiem. Odpowiadając na drugie pytanie, należy odpowiedzieć: TAK. Jeśli nastawienie szkoły jest otwarte i pozytywne, zatrudniony zostanie tyflopedagog (i najlepiej jeszcze nauczyciel wspomagający), wprowadzone zostaną dostosowania wzrokowe, odpowiednie pomoce i metody edukacyjne, wtedy uczeń słabowidzący ma szansę na komfortową naukę.
Czy zawsze jest tak kolorowo? Niestety nie. Kiedy z różnych przyczyn rodzina wyboru nie ma i dziecko słabowidzące chodzi do szkoły lokalnej, która nie radzi sobie z uczniem, edukacja jest trudna i demotywująca. Nie ma postępów, powstają duże zaległości, dziecko płacze, oceny są złe. Takie sytuacje mają różny finał. Jeśli nastawienie szkoły jest nieprzychylne, rodzic cały czas otrzymuje sugestie, aby przenieść dziecko do szkoły specjalnej. Część rodziców decyduje się na faktyczne zabranie i przeniesienie dziecka do lokalnej szkoły specjalnej. Część rodziców decyduje się na przeniesienie dziecka do szkoły dla dzieci niewidomych i słabowidzących, co wiąże się z przeprowadzką całej rodziny lub umieszczeniem dziecka w internacie. Część rodziców walczy z systemem, pozostawiając dziecko w problematycznej szkole, ale poruszając machiną przepisów oraz kontroli z kuratorium. Część rodziców samodzielnie organizuje dostosowane pomoce i nadrabia zaległości z dzieckiem w domu. A część rodziców przenosi dziecko do lokalnej szkoły niepublicznej, która zupełnie inaczej zaczyna podchodzić do edukacji ucznia, zatrudniając specjalistów, ściągając dostosowane pomoce i okazując dziecku zainteresowanie.
Niezależnie od rodzaju szkoły, edukacja dziecka z poważnym problemem wzrokowym zawsze jest trudna i bardzo wymagająca. Konieczne jest doświadczenie, wiedza edukacyjna oraz odpowiednie pomoce. Konieczna jest również podstawowa wiedza medyczna. Inaczej bowiem widzi dziecko po retinopatii wcześniaczej, inaczej widzi dziecko po zaćmie wrodzone, a jeszcze inaczej widzi dziecko z hipoplazją nerwu wzrokowego. Niezależnie też od rodzaju szkoły, bardzo ważne jest pozytywne i serdeczne nastawienie kadry nauczycielskiej. Zwykła ludzka życzliwość, empatia i nauczycielska pomysłowość, potrafią zdziałać prawdziwe cuda.
DZIECKO SŁABOWIDZĄCE. Wzrokowa organizacja PRZESTRZENI bliskiej i dalszej. Niemowlę, roczniak, dwulatek.
Dziecko słabowidzące. Organizacja przestrzeni bliskiej i dalszej.
Najnowsza aktualizacja naszego artykułu. Jest to tekst długi, ale przez rodziców uznawany jest obecnie za kompendium wiedzy o wzrokowym zorganizowaniu przestrzeni bliższej oraz dalszej dla dziecka słabowidzącego w warunkach domowych. Warto więc dotrwać do końca i przeczytać całość lub wybrane fragmenty, adekwatne do funkcjonowania wzrokowego konkretnego dziecka. Temat jest naprawdę trudny. Wiedza o widzeniu dziecka z dysfunkcją wzroku, wymaga od rodzica nie tylko podstawowych informacji teoretycznych, ale przede wszystkim obserwacji reakcji wzrokowych swojego dziecka. Dopiero wtedy rodzic zaczyna rozumieć widzenie swojego dziecka oraz jego konkretne potrzeby wzrokowe. Przygotowanie aranżacji wzrokowej przestrzeni jednego pokoju lub większych powierzchni, staje się wtedy proste, a przede wszystkim funkcjonalne i rozwojowe dla dziecka.
Wykorzystanie choćby najmniejszych funkcji wzrokowych, to nie tylko widzenie. To również rozwój motoryki dużej i małej, manualność, sięganie do zabawek, dotyk, mowa oraz rozwój komunikacji z rodzicem. Tytuł artykułu sugeruje wiek dzieci od niemowląt do dwulatków. Ponieważ jednak rozwój dzieci z poważnymi problemami wzrokowymi jest bardzo różny, podpowiedzi i porady nie mają wyraźnych ram wiekowych. Mogą być tak samo przydatne dla niemowląt, jak też dla dwulatków, czterolatków lub starszych dzieci.
Kalejdoskop skarbów. Oglądamy światło i kolory, patrzymy na ruch przesuwających się skarbów, słuchamy grzechotania skarbów, pracujemy nad wyciągnięciem rączki do zabawki, dotknięciem zabawki, poruszeniem zabawką. Tak proste spostrzeżenia wzrokowe i słuchowe oraz tak proste czynności motoryczne, dla wielu najmłodszych dzieci z poważnymi dysfunkcjami wzroku, są dużym wyzwaniem. Jeśli dziecko obciążone jest dodatkowymi problemami rozwojowymi, wyzwaniem może stać się również stabilne utrzymanie głowy, pozycja siedząca, silny oczopląs czy umiejętność nakierowania rączki na zabawkę. W prawidłowym rozwoju noworodka, niemowlęcia i małego dziecka, kolejne etapy rozwojowe po prostu się pojawiają, a rodzic nawet nie wie, ile umiejętności rozwinęło się u jego dziecka. Kiedy jednak od urodzenia pojawia się problem rozwojowy o charakterze wzrokowym lub innym, rozwój dziecka staje się niewiadomą. Postępy umiejętności wzrokowych, motorycznych oraz manualnych przybierają własną i nieprzewidywalną formę. Dziecko wymaga całkowitej indywidualizacji zabaw i metod pracy. Rozwój najprostszych umiejętności wzrokowo – motorycznych wymaga najprostszych metod pracy i najprostszej zabawy z dzieckiem. Krótka, ale dokładnie ukierunkowana zabawa, przynosi dużo lepsze efekty, niż zabawa niedostosowana wzrokowo lub przekraczająca możliwości dziecka.
Filmik należy oglądać z dźwiękiem. Na filmiku pokazana jest duża grzechotka w postaci okrągłej tacy. Zabawka świeci kilkoma stałymi kolorami, a w jej wnętrzu przesuwają się „skarby”. Dziecko może obserwować kolorowe światło lub podświetlane skarby przesuwające się w środku. Można również położyć na tacy coś, co będzie podświetlane lub przesuwane. Można użyć pisaku, mąki lub kaszy do rozgrzebywania jej i odsłaniania kolorowego światła.
Czy dziecko słabowidzące potrzebuje dostosowań z języka angielskiego?
Oczywiście, że potrzebuje. Panuje mylne przekonanie, że dziecko z dysfunkcją wzroku ma predyspozycje do nauki języków obcych, przez co uczy się łatwiej i szybciej, niż dziecko widzące zgodnie z normami. Jest to oczywiście mit, a dysfunkcja wzroku nie „pomaga” w nauce języków obcych. Jeśli dziecko słabowidzące szybko uczy się ze słuchu języka obcego, to dlatego, że ma talent lingwistyczny, a nie dlatego, że jest słabowidzące. Nawet jednak talent do języków obcych, nie pokona barier edukacyjnych wynikających ze słabowidzenia. Problemem zawsze będzie zapis, długość zapisu, skomplikowany zapis oraz interpretacja szaty graficznej podręczników.
Dziecko słabowidzące potrzebuje więc dostosowań w zakresie nauki języka angielskiego i każdego innego. Co więcej, dostosowania te, w szkole mogą być również stosowane dla dzieci zagrożonych dysleksją lub ze zdiagnozowaną dysleksją. Mogą być również proponowane dla dzieci z problemami rozwoju mowy lub problemami ruchowymi. Wszystkie te dzieci potrzebują formy prostej, powiększonej i czytelnej graficznie. Przy odpowiednich metodach oraz dostosowaniach, nauka staje się dużo prostsza i komfortowa dla wszystkich.
Drodzy Rodzice, Dziadkowie i Opiekunowie, witamy na stronie poświęconej Domowym Doświadczalniom Świata, a więc wczesnemu wspomaganiu widzenia w domu, poprzez zabawy wzrokowe i plastyczne dla najmłodszych. Zapraszamy do przejścia przez Doświadczalnie Świata dopasowane do wieku dziecka oraz do widzenia dziecka. Rodziców dzieci widzących prawidłowo, zapraszamy do dopasowania zabaw, zabawek oraz wystroju pokoju dziecięcego odpowiednio do rozwoju widzenia najmłodszych dzieci. Rodziców oraz opiekunów dzieci z problemami wzrokowymi, zapraszamy do zapoznania się ze wszystkimi Doświadczalniami Świata oraz do przeczytania szeregu artykułów dotyczących rozwoju, wspomagania widzenia w domu oraz edukacji dzieci niedowidzących i słabowidzących w szkołach powszechnych.
Domowe Doświadczalnie Świata – mamotatopokazmi.pl
Widzenie oraz postrzeganie są umiejętnościami kształtującymi się we wczesnym wieku dziecięcym.Aby pomóc dziecku w rozwijaniu tych umiejętności, można zadbać o odpowiednie wyposażenie miejsca zabaw oraz dostosowanie zabawek do wieku i możliwości wzrokowych dziecka.Tym właśnie zajmuje się program„MAMO, TATO – POKAŻ MI!”w swoichDOMOWYCHDOŚWIADCZALNIACH ŚWIATA.
Rozwój widzenia jest skomplikowanym procesem psychicznym i dotyczy wszystkich dzieci – zarówno widzących prawidłowo, jak też tych, które dotknęły różnorakie problemy wzrokowe. Zarówno w jednej jak też w drugiej sytuacji, dziecko uczy się widzieć,choć cały proces rozwoju widzenia jest tu niezwykle indywidualny i dostosowany do konkretnych warunków wzrokowych dziecka. Dlatego też, artykuły zawarte na stronie, przeznaczone są dla wszystkich rodziców i opiekunów.Dla rodziców dzieci widzących prawidłowo, aby dostosować zabawy i zabawki do naturalnego rozwoju widzenia dziecka.Dla rodziców dzieci niedowidzących,rokujących na widzenie 100 % aby wspomóc rozwój widzenia zabawami wzrokowymi w domu.Dla rodziców dzieci słabowidzących, aby wspomóc rozwój widzenia w domu oraz wykorzystać różne i bardzo indywidualne warunki wzrokowe dziecka. Strona zawiera również artykuły przeznaczonedla rodziców oraz wychowawców przedszkoli i szkół, dotyczące edukacji dzieci niedowidzących i słabowidzących. Proces edukacyjny dzieci z problemami wzrokowymi jest skomplikowany, wymaga odpowiednio dostosowanych materiałów i jest bezpośrednio związany z indywidualnym rozwojem widzenia każdego dziecka.
Proces widzenia jako złożony proces psychiczny – grafika, mamotatopokazmi.pl
W pierwszej kolejności, na stronie przedstawione zostały artykuły dotyczące rozwoju widzenia dziecka: od urodzenia do ukończenia trzeciego roku życia.Dział ten przeznaczony jest dla wszystkich rodziców oraz opiekunów i zawiera normy rozwoju widzenia najmłodszych dzieci. U dzieci widzących prawidłowo, rozwój widzenia przebiega zgodnie z podanymi normami. U dzieci z problemami wzrokowymi natomiast, rozwój widzenia opiera się na kolejnych – przestawionych w artykułach fazach, jednak czas ich następowania rozciąga się w czasie i dostosowany jest do indywidualnych warunków wzrokowych dziecka. Podobnie jest z ostrością widzenia, jest ona zależna od konkretnych możliwości widzenia dziecka, na co rodzic zawsze musi wziąć poprawkę.
Co więc dokładnie zawiera dział dotyczący rozwoju wzroku? Najpierw informacje ogólne o rozwoju widzenia najmłodszego dziecka – ważne informacje o rozwoju wzroku, trochę ciekawostek oraz infografiki.
Następnym punktem jest dokładne omówienie rozwoju widzenia oraz rozwoju ogólnego dzieci w pierwszych latach życia. To wtedy dochodzi do przełomowych etapów w rozwoju widzenia dziecka. Wszystkie zawarte tu artykuły przeznaczone są zarówno dla rodziców dzieci widzących prawidłowo (rozwój widzenia dziecka przebiega zgodnie z pokazanymi normami wiekowymi), jak też dla rodziców dzieci z problemami wzrokowymi (u nich rozwój widzenia przebiega dłużej, a kolejne postępy pojawiają się w różnych wiekowo odstępach czasowych).
Do tych informacji dołączyliśmy artykuł wyjątkowy: zebranie najważniejszych wiadomości o rozwoju widzenia, manualności oraz rysunku najmłodszych dzieci w samych wykresach. Maksimum prostej informacji graficznej, minimum tekstu.
Do podstawowych informacji o percepcji wzrokowej, dołączyliśmy artykuł nietypowy i bardzo ważny. Jako pedagodzy, plastycy, a przede wszystkim jako rodzice dziecka słabowidzącego, odkryliśmy niezwykłą zależność pomiędzy rozwojem widzenia i percepcji wzrokowej, a generowaniem odpowiednich – plastycznych bodźców wzrokowych. Działania plastyczne i okołoplastyczne są najbardziej naturalną oraz intuicyjną formą rozwoju wdziania dzieci w domu. O tym właśnie jest poniższy artykuł.
Działania, zabawy i zajęcia plastyczne rozwijają widzenie i percepcję wzrokową – grafika – mamotatopokazmi.pl
Posiadając już wiedzę o możliwościach wzrokowych najmłodszych dzieci, można przejść już do konkretnych zabaw, a więc do następujących po sobie DOŚWIADCZALNI ŚWIATA.Na początku znajdują się oczywiście NOWORODKI I NIEMOWLĘTA. Dział został mocno rozbudowany, ponieważ praca wzrokowa z niemowlętami wpływa na rozwój widzenia w całym późniejszym życiu dziecka i osoby dorosłej. Pierwszy rok życia dziecka jest czasem decydującym o rozwoju widzenia na całe życie. W przypadku dzieci widzących prawidłowo, czas niemowlęctwa mija szybko, a wspomaganie widzenia polega na zorganizowaniu dziecku wystroju oraz zabawek dostosowanych do rozwijającego się wzroku. W przypadku dzieci z problemami wzrokowymi, każdy kolejny miesiąc niewidzenia lub ograniczonego widzenia oznacza coraz większe niedowidzenie, a potem słabowidzenie. Dlatego też jak najszybciej należy wprowadzić wczesne wspomaganie widzenia w domu. W przypadku Domowych Doświadczalni Świata, będą to odpowiednio dostosowane kolorowe światełka, odpowiednie zabawki błyszczące i kontrastowe oraz najprostsze formy geometryczne. Domowe Doświadczalnie Świata dla niemowląt są więc najważniejszymi Doświadczalniami w kwestii rozwoju widzenia, zarówno dla dzieci widzących prawidłowo, jak też dla dzieci z problemami wzrokowymi. Koniecznie należy tu wspomnieć, że dla dzieci widzących prawidłowo, Doświadczalnie dla niemowląt służą przede wszystkim przez pierwszy rok życia. W przypadku dzieci z problemami wzrokowymi natomiast, Doświadczalnie Świata dla niemowląt mogą służyć przez kilka pierwszych lat życia, a nawet dłużej – w zależności od konkretnego rozwoju widzenia dziecka. Aby przejść przez wszystkie etapy Domowych Doświadczali Świata dla niemowląt, koniecznie należy zapoznać się z kolejnymi artykułami. Zabawy i zabawki postarzają się w każdym przedziale wiekowym niemowlęctwa, jednak wraz z każdym kolejnym miesiącem, zyskują nowe – inne znaczenie rozwojowe.
Dla rodziców przygotowujących się do narodzin dziecka, kilka praktycznych porad co do wystroju pokoju dziecka, odpowiednich zabawek i widocznych dla dziecka bodźców wzrokowych. Podane są również najważniejsze informacje o rozwoju dziecka w pierwszym miesiącu życia.
Zabawy dla niemowląt: wzrokowe, percepcyjne, manualne – 5-12 miesiąc życia – www.mamotatopokazmi.pl
Druga DOŚWIADCZALNIA ŚWIATA dotyczy ROCZNIAKA I DWULATKA(kliknij tutaj).Kolejna i zarazem ostatnia DOŚWIADCZALNIA ŚWIATA, dotyczyTRZYLATKÓW(kliknij tutaj). Wszystkie zabawy połączone w ciąg następujących po sobie, dostosowanych do wieku dziecka zajęć, tworzą niepowtarzalny domowy świat rozwoju dziecięcego. Każda zabawa to doświadczenie i rozwój, nawet jeżeli pomysł wydaje się banalny! Proste zabawy i zabawki bowiem, stają się ciekawsze i bardziej rozwijające niż skomplikowane i trudne zadania. Ponadto, wprowadzenie już od czasu niemowlęcego zabaw plastycznych, pozwala na rozwój percepcji wzrokowej, manualności i koordynacji oko – ręka, tak potrzebnych w nauce pisania, czytania oraz innych umiejętności edukacyjnych.
DOMOWY ŚWIAT DZIECKA POWINIEN BYĆ PRAWDZIWIE DZIECIĘCY I KOLOROWY,PONIEWAŻ TYLKO TAKIE ŚRODOWISKOPOZWALA NA WYZWOLENIEWSZYSTKICH ZDOLNOŚCI WIEKU DZIECIĘCEGO!
Poza domem natomiast, można również pokazywać dziecku miejsca niezwykłe wizualnie, niecodzienne, kolorowe i działające na wiele zmysłów. Interesującym przykładem mogą być fontanny świetle oraz fontanny multimedialne – w pokazowych spektaklach, oddziałują na wzrok, słuch i dotyk, pochłaniając całą uwagę poznającego świat malucha. Jedną z nich jest fontanna multimedialna w Rzeszowie. Zobaczcie Sami.
Pojawiła się najnowsza podstrona programu „Mamo, Tato – Pokaż mi!”: ROZWÓJ WZROKU, MANUALNOŚCI I RYSUNKU DZIECKA od urodzenia do 3 roku życia – WYKRESY.Zapraszamy do czytania!
Z przyjemnością prezentujemy wywiad z nami, przeprowadzony przez Barbarę Pakuła – optometrystkę, terapeutkę wzroku i kontaktologa. Wywiad zawiera wiele informacji, których wcześniej nie udało nam się zamieścić na stronie. Zachęcamy do przeczytania:
